keyif bu olsa gerek..

nereden bulmuşsa bulmuş bu gözmaskesini takmış ve mışıl mışıl da uyumuş valla...

oğlumu kaybettim... bulan haber versin :)

cumartesi tam 10 çocuk ve 8 büyük ağırladık.

inanılmaz bir deneyimdi. uzun süre de yinelenmesini de pek dilemiyorum sanırım :)

valla bir ara oğlumu göremedim bu kadar çocuk arasında !

önce evi taciz ettiler. raflarda ne varsa herşey indi aşağıya. yüzüne bile

bakılmayanlar birden değerlendi. birbirleriyle kapıştılar bol bol.

yahu güzelce oyun oynamayı ne zaman öğrenecek bu nesil..

sonra saldık sitenin bahçesine , bu defa da siteyi taciz ettiler :) çığlık çığlıya..

ama onlar mutluydu.. önemli olan da buydu..


sonucu : 2 gündür yorgunluktan kendine gelemeyen bir anne,
arkadaşlarını çok iyi ağırlamış olmanın mutluluğunu yaşayan bir çocuk.

eski günler..

bu defa oğlum bana eşlik etti.. üstelik bir çocuk filmine :)

hatta bunun için ona rüşvet bile vermek durumunda kaldım..

ama ne yapayım benim zamanımın eğlencesi bunlar..

o kadar çok anı üşüştü ki seyredince..

hele ki sonunda tiyatrodan kovulup kapıyı açtıklarında gördükleri

manzara karşsınıda resmen burnumun ucu sızladı..

kendimi yaşlı hissettim..

ama en önemlisi : oğlum artık bana eşlik ediyor, ben ona değil..:)

kısa ve öz..

S.Ö.S.

 

 

insanoğlunda olmazsa olmaz özellikler ( tabii bana göre ) .. artık gerçek anlamda

insanoğlu da pek azaldı etrafımızda.. tuhaf yaratıklar yaşıyor aramızda, iki ayak üzerinde duruyor,

yürüyor, konuşuyor ama insan olamıyorlar, mesela evlatlarını satıyorlar, ya da

yolun ortasında sevgilisini bıçaklıyor ya da engelli karısını önce haşlayıp sonra da tecavüz ediyor..

bunlar insan değil.

oğlumu işte bu yaratıklardan korumak adına elimden geleni yapıyorum. en büyük çabam ona bunları aşılamak oluyor

şu aşamalarda..

S ... Sevgi

Ö... Özgüven

S... Saygı

sanırım başarılı da oluyorum.. çünkü diğer çocuklardan farkını da görüyorum..

kavga etmeyi bilmez, aksine kavga edenleri ayırmaya çalışır.. arkadaşları ona vurduğunda

gider hiç çekinmeden onları annelerine şikayet eder..yolda giden adam bir çöp yere attığında kızar..

okuldaki bekçiden,  hademeye, öğretmenden müdüre kadar herkese merhaba der sohbet eder..

bunların sonucunda yine çok önemli bir özellik oluşur.... Sorumluluk ..

her akşam geldiğinde ilk işi dersini yapar mesela ve hatta bana daha fazlasını hatırlatır..:

- anne .. unutma.. yarın yapmam gereken testleri not et.. tamam mı..

şimdiki neslin ve ebeveynlerinın ( tümüyle kişisel görüşümdür) en büyük hatası hayır dememektir, diyememektir.

çocukların önünde sonsuz seçenekler var. iştebu sınır gösterilmeyen çocuklar şıımarık, söz dinlemeyen, bencil,

feci saygısız bireyler yetişiyor. görüyorum. okulun bekçisi ile dalga geçiyorlar mesela

anaokulundan bu yana birlikte okuduğu bir arkadaşı var oğlumun.. tam anlamıyla işte buna örnek. her gün annesi

oğlu istiyor diye bir çocuk getirir eve.. çünkü oğlu oyun arkadaşı ister.. neden buna hayır demiyosun diye sorduğunda

"ama istiyor, ne yapayım." diye cevap verir. bu kadının kendine ait bir yaşantısı yok. çalışmıyor. 7/24 çocuguna hazırolda

duruyor. hiç bir çocuğun gelmek istemediği günlerde kiyamet kopar. çünkü çocuk hayır kelimesini bilmez.

sürekli kavga eden bir nesil var. kanka olduğunu düşündüğüm çocuklara bir bakıyorum, saniyede birbirlerini satıp

kavga ediyorlar. birbirlerinin boğazına sarıyorlar ! çünkü sevgiyi bilmiyorlar, saygıyı hiç bilmiyorlar. çünkü

anne baba onlara sürekli evet diyerek , her istediklerini alarak sevgi verdiklerini düşünüyorlar.

ama çocugun en büyük ihtiyacı olan sevgi sadece bir kucuklaşmadan ibaret de olabilir, çok pahalı hediyeler yerine..

ya da onunla ciddi ciddi konuşup sohbet etmek, onu gerçekten adam yerine koyup dertleşmek, onua sonsuz bir

özgüven verir. gerekli olduğunu hisseder, vazgeçilmez olduğunu hisseder.

bunları aşılamayız herşeyden önce diyorum , ki işte bu tuhaf bencil insanlara dönüşmesinler diye...

maddi değil, maneviyattır asıl olan..

en azından benim için..

dün..bugün..yarın

bazen kendiliğinden öyle şeyler yapıyor ya da söylüyor ki,

 onun bu dünyadan olup olmadığından emin olamıyorum..

akşam işten eve geldim..  bana bunu verdi.. nedir bu dedim.. hediye dedi..

peki anlamı nedir dedim.. dün..bugün..yarın ..dedi.. peki neden 2 tane

yaptın dedim.. biri doğuran , diğeri de bakan anneye dedi..

seni çok seviyorum .. benim dünüm.. bugünüm.. yarınım...



mutluluk...

kar fırtına ertesi bu denli güzel bir günde sadece vapur keyfi yapmak için bir kadıköy yapmaktır...

acı ve tuhaf..

Sizlere nasıl öleceğimi bilemediğim için burdan bildirmek istedim .....'i kaybettik yarın ikindi namazıinda cenazesini kaldiracağız...


işte böyle bir haber okudum bu akşam eski bir iş arkadaşımın facebook sayfasında...
acı ötesi.. oğlan daha 23 yaşında ve intihar etmiş.. üstelik ailesi de evdeyken..  

ama bahsetmek istediğim bu değil..

bu yazının altındaki işte bu işaret :

nasıl yani diyorum.. böylesi bir korkunç haberin altına hangi densiz bu şekli kullanır..

ama var işte.. var.. geçen bir arkadaşım oğlunun ayağı kırılmış ve 

bunu paylaşmış. işte bu resmin altında bu elden gördüm yine..

şimdi bu tarz haberleri bu sayfadan duyuran mı hatalı, yoksa bunlara bu

şekilde yorum yapan mı..


çok tuhaf bir millet olduk biz..

akıl yaşta değil, baştadır..

çok yakın bir arkadaşımın Can ile yaşıt bir oğlu var. sık sık da görüşüyoruz.

sömestr nedeniyle arkadaş ziyaretine gitti beyimiz.. ve orda işte bu cümleye

güzel bir örnek verdi benim akıllı kuzum...

Can : anne bak R. teyze +18 olan bir oyun cdsi almış Efeye ..

R ( arkadaşım) : biliyorum Can.. ama Efe de çok istedi..

Can: istesin.. sen de almasaydın..

R : ama çok tutturdu..

Can : olsun. parayı sen vermiyor musun .. o para kazanmıyor ki daha..

R boynu bükük : haklısın..


not : resim ne alaka değil mi:) ama şu buz günlerde,  hele ki sabahın köründe
benim gibi 1 km yol yürümek zorunda kalan birilerinin içi açılsın istedim:)

mutluluk budur...

bir avuç çekirdek eşliğinde boğazın sularını izlemek...