20 Şubat 2008

yeni yüz ifadelerimiz...







evet görüldüğü üzere şu sıralar hep böyle suratsız, mutsuz, keyifsiz, agresifiz. sürekli bir bunalım şeklindeyiz. en sevdiğimiz cümle " anne ben bunu istemiyom."

kar fırtına olunca anneannemiz kıyamadı. pazar günü o haldeyken kendi sıcacık evinden kalkıp bize geldi. yeter ki torunu pztesi o halde evden çıkmasın diye. ama benim çok sevgili oğlum kapıdan girer girermez kadına şöyle dedi " niden geldin ? dit " . elbette anneanne alınmadı ama ben çok üzüldüm. çünkü ben hariç herkese bu şekilde davranıyor. babasına vuruyor ve sürekli "seni sevmiyom" diyor.

hatta sabah yine enteresan bir diyalogumuz oldu :

sabah kalkar kalkmaz yastığını alıp yatağımıza gelir, yanımıza yatar genelde. bu sabah da aynı şeyi yaptı. babası da beni kendine doğru çekiştirdi. beyimiz rahat yatsın diye. ama benim bücür bir hışımla kalktı, adam kocaman bir tane yapıştırdı ve şunu dedi : " onu bıyak. o benim kuzum. baba ona dokunma." sevineyim mi üzüleyim mi anlamadım...

dün sabah ben işe giderken yine kiyamet koptu. o da çıkmak istiyormuş. tabii 3 gün evde oturmak adamın işine gelmedi. neyse baktık ki laf dinletemiyoruz. anneanne evde olmasına rağmen taksi çağırıp adamı önce okula bıraktım sonra işe gittim. aslında okul da değildi hedefi, asıl istediği benimle işe gelmekti. ama beni ikna edemeyeceğini görünce ağlaya ağlaya yuvaya girdi. akşam da keyfi yerine gelsin diye çok sevdiği servis ile eve gönderttim. ama aşağıda anneanneyi görür görürmez kiyamet kopmuş.. ben annemi istiyom diye bağırmış , ağlamış. çığlık çığlığa 4 kat merdiveni çıkmış, evde teröre devam etmiş. kadının canını çıkarmış. o da yetmemiş kendini odasına kapatmış. sonra da şöyle söylenmiş ( üstelik de yaka silkerek ) :" bıktım ben bu evden, bıktım bu arabalardan, bıktım bu okuldan ..." bu yaşta bu bıkkınlık hali :(((

akşam eve geldiğimde kucağımdan inmedi. yemek yemedi. makarna hariç artık yemek de yemiyoruz pek. bu değişimi gerçekten anlmıyorum. okuduğum tüm kitaplara, edindiğim tüm tecrübelere veya duyduğum tüm benzer olaylara rağmen işin içinden çıkamıyorum. ona nasıl davranacağımı da kestiremiyorum . sabırla davranmak genelde çözüm olmuyor artık, kızdığım zaman o da bana bağırıyor. mümkün olduğu kadar zıtlaşmamaya çalışıyorum ama benim de tepem atıyor zaman zaman. bu inat halini nasıl geçiştireceğim artık bilemiyorum :((