27 Nisan 2012

taş gibi..

maalesef yine berbat ötesi bir öğretmene düştük.
bu defa da kaba kuvvet yok ve Can da seviyor onu.
ama bana göre eğitimi sıfır. mesela en önemli
noktalardan biri olan verilen ödevleri kontrol etme gibi bir
alışkanlığı yok. dolayısıyla çocuklar da umursamıyorlar..
işte bu ders yaparsın, yapmam kavgaları bir gün çok şiddetlendi.
bana bu denli diklenmesine tahammül edemedim, epey bir
fırçaladım ve yasaklar sıralandı. anneanne tampon bölge,olaya
el koydu.ağıt figan halindeki Can beyi odasına götürüp
sakinleştirmeye çalışıyor :

aa : oğlum .. neden bu denli itiraz ediyorsun ?

can : ama anneanne, olmuyor işte, çok ders verdi. yapamadım.

aa : ama o zaman arkadaşına oyuna gitmek yerine eve gelip ders
çalışsaydın. neden şimdi yatma zamanına yakın söyledin ?

can : of anneanne, söylesem ne yazar ? ( cevaplara bakın !!)

aa : bak Can. ben bile kızıyorum artık..

can ağıt halini fazlalaştırarak acındırma dozunu artırıyor: anneanne lütfen..
ama bize o kadar çok ders veriyor ki bazen , hani olur ya çok ağır bir taş
verirler kucağına, sen de onu taşıyamazsın. işte öyle birşey..yapamıyorum
anneanne.. yapamıyorum !!

doğru söze ne denir..