25 Şubat 2009

kimbilir...


yine bir can sıkıntısı faaliyeti...
günlerdir yağan yağmurdan ( hamdolsun demeliyim :) ) eve kapanınca onu oyalayacak birseyler bulmak gercekten zorlaşıyor. ancak bu defaki oyuncular teyze ve can. ben maalesef bu kadar yetenekli değilim :)

böyle dümdüz bakınca bir kutu, içinde ev ve ağaçlar gibi görünüyor. ama aslında oğlum bilmeden de olsa bana hayalimi gerçekleştirdi. şurda yazmıştım. geleceğimde fazla birşey beklemdiğimi, sadece kimseye muhtaç olmadan,bahçeli bir evin içinde sevdiklerimle beraber yaşlanmak istiyorum demiştim. bunu ben başarabilir miyim bilmiyorum. ama kimdilir ? belki oğlum bunu benim için gerçekleştirebilir..

şu sıralar zaten hep bunları düşünüyorum. geleceği..
oğlum hızla büyüyor. inanılmaz derecede hızla öğreniyor. şu anda bile ona zaman zaman cevap vermekte bile zorlanırken ergenliğinde ne yapacağım ? okulda nasıl olacak? arkadaş seçiminde ben onu nasıl yönlendireceğim, ki bana göre okul ve hayattaki başarısının en büyük etkisi doğru arkadaş seçiminde yatıyor... ya daha sonrasında.?. şu anda yaptığı gibi " anne ben bu kızla evlendim" diye gelir mi? yaşlılığımda nerde olacak? yanımda mı ?

işte şu sıralar bu sorular sürekli kafamda uçuşuyor..