12 Kasım 2007

telaşlar ...

Yine uzunca bir ara verdik. Biraz mecburiyetten, biraz tembellikten oldu bu ara.

Yine hastalıkla uğraştık, hem evde hem yuvada doğumgünü kutladık, işler çok yoğunlaştı derken zaman korkunç bir şekilde hızla aktı gitti. Bu zamanın elimizden kayıp gitmesi zaten başlı başına bir konu. Oğlumun doğduğundan bu yana geçirdiği evreleri izlemek, benim ve etrafımdaki insanların geçirdiği değişimleri görmek beni hem üzüyor hem sevindiriyor. Öyle yüce bir devinim ki bu hayat , düşündükçe ürperiyorum. Bizler yaşlandıkça küçükler büyüyor. Bizler unutuyoruz, onlar öğreniyor. Bizler küçülüyoruz ve ölüme daha çok yaklaşıyoruz, onlar gelişiyor. Bayrak yarışında gibiyiz. Neyse bu çok derin bir konu. Daldıkça çıkamıyorum : (

Maalesef gecen haftayı yine hasta geçirdik. Bu defa da ortakulak iltihabi geçirdi. 2 gece boyunca ağladı bebeğim. Onu öyle acı çekerken görmek ve bir şey yapamamak beni kahretti. Şu son 1,5 ay içinde sırasıyla idrar yolu iltihabı, kanda enfeksiyon, bronşit ve orta kulak iltihabı geçirdi. Burnu sürekli tıkalı veya akıyor. Ara ara azalsa da sürekli öksürük var. Her türlü doktora gittik. Her defasında farklı ilaçlar haricinde bir yardımları olmadı. Sanırım eni konu genizeti alınacak.

Bu arada 7/11 da bebeğimin doğumgünü vardı. O artik 3 yaşında minik bir adam:) Hafta içi olunca yapamadık. Cumartesi kendi aramızda ufak bir kutlama yapalım dedik. Ailem ve bir arkadaşım haricinde de kimse yoktu. Bu aile ici kutlamaları nedense oğlum için çok yorucu oluyor. Hele ki hiç sigara içilmeyen ortamda sigara da içilirse mahvoluyor. Evet maalesef bir aile büyüğümüz çocuk hasta olduğu ve uyardığımız halde içti. Tekrarladığımızda da bozuldu ?! neden bazı yaşlı insanlar bu kadar egoist ve saygısız oluyorlar anlamıyorum. Bu sebepten dolayı bundan böyle sadece yuvada ya da arkadaşlarıyla kutlama yapmaya karar verdim.




Dün de yuvada ufak bir kutlama yaptık. Her biri birbirinden güzeldiler. Bayıldım. Birlikte şark söylediler. Dans ettiler. Benim bücürün - evde bize göstermese de- orda herşeye uyum sağladığını gördüm. Biz evde ona sorduğumuzda kesinlikle şarkı falan söylemiyor ya da yaptıklarını anlatmıyor. Ben de bir yerde okumuştum, ona yuvada ne yaptın diye sürekli sormayın diyordu. O ne zaman isterse anlatır. Biz de sabırla bu zamanı bekliyoruz: )




bu arada mimit ( Ümit :) ) teyzemize burdan teşekkür ediyoruz. bu güzel pastaları hazırladığı ve bu denli sabır gösterdiği için. öpüldün :)