25 Ekim 2010

teneffüs terörü..


bu çizgi filmi bilir misiniz ? konu genelde teneffüste geçer. çocuklar
hep beraber birlik içinde oyunlar oynar, yaramazlıklar planlarlar.
son sınıf öğrencileri çete başıdır. her biri birbirinden çok farklı
olsa da, bu çeteyle sürekli didişseler de kaba kuvvet nerdeyse
hiç olmaz...
kendi ilkokul zamanlarımı da hatırlıyorum. biz de bu çizgi filmdekiler
gibiydik.
ancak geçtiğimiz hafta başında 2 tam günü okulda geçirmek zorunda
kalınca şimdiki çocukların durumunun ne kadar vahim olduğunu
bir kez daha gördüm :( teneffüs zili çaldığı an resmen bir terör başlıyor...
nerdeyse birbirlerinin üzerine basarcasına koşuyorlar. o yetmiyor
itiyorlar, vuruyorlar. ebe sobelemece oynuyorlar mesela, sobelerken
resmen yere indiriyorlar. kaybetmeyi asla sindiremiyorlar.
hemen tekme tokat girişiyorlar. ve inanılmaz derecede bağırıyorlar.
kız erkek fark etmiyor. feci şekilde kaba kuvvet kullanıyorlar.
oyun oynamayı bilmiyorlar, konuşmayı, sohbet etmeyi hiç bilmiyorlar.
gözümünün önünde birinci sıfıa giden bir kız başka bir kıza okkalı bir
tokat attı. sebebi de geçerken eteğini tutmasıymış.
bandajlı olduğunu gördüğü halde bir sınıf arkadaşı oğlumun eline ilk
okula başladığı gün vurdu. neymiş Can hile yapıyormuş.
yine bir birinci sınıf öğrencisi sıraya sokmak isteyen bir üst sınıf
öğrencisinin suratına koca bir tükürük attı .
ilk hafta çocuğun biri Can'ı yanından geçerken hiç yere itmiş,
çocuğun dirseği boydan boya çizilmişti.
sınıf arkadaşlarından biri bağırmaktan sesi kısıldı. ama annesi
"üşütmüş" dedi. teneffüse gelip o çocuğunun nasıl bağırdığını
görse bu yalanları uydurmaz, bu durumun çaresine bakardı.
benim oğlum gibi daha kendi halinde olan, kavga etmekten ziyade
konuşmaya bayılanlar arada da eziliyor. konuşmak isterken arkadaşının
omzuna el atmak istediği zaman bile Can'ın elini itiyorlar. o da çok
kırılıp hemen bir köşeye çekiliyor. bunu görünce nasıl içim burkuldu,
anlatamam. çünkü benimkisi eski moda, kendine vurana bile vurmayı
beceremeyen saf bi çocuk.
ama bu nesil nasıl bu hale geldi? televizyon, aile, çevre...
en başta televizyon!! arkadaşlarının bazılarının gece 12ye kadar
oturup kurtlar vadisi, adanalı seyrettiğini biliyorum.
düşünsenize.. "çocuklar erken yatmalı" diye bir spot dönüyor
şu sıralar. bir millete çocuğunu saat kaçta yatırması gerektiğini
söyleyen bir durum olması ne korkunç bir ayıp !
aile! en büyük hata bir çocuğa hayır dememektir bana göre.
her isteğine evet demek, her yaptığı hatayı örtbas etmek iyilik
değil, bence çocuğa yapılan en büyük kötülüktür, ki bu tarz
insanları da çok görüyorum etrafında. resmen çocuk ebeveyn olmuş,
anne baba çocuk...
ya da benim çocuğum en iyisi deyip, diğer çocukları aşağılayan ve
de görüştürmeyenler tuhaf insanlar da var. Can'ın sınıf arkadaşı
annemin karşı komşusu ( bu arada annem üst sokağıma taşındı:))
ve inanılmaz bir şekilde çocuğu bizden saklıyorlar. sanki bu çocuklar
okulda tüm gün birlikte değillermiş gibi. kimseyle görüştürmüyorlar.
ama bu baskının sonucunda çocuk okulda bütün gün koşuyor ve
avazı çıktığı kadar bağırıyor.
öğretmen de sürekli telkin ediyor. aileler görüşsün, sürekli bilgi
alışverişinde bulunun, bu diyaloglar çocuklar üzerinde çok olumlu
etkiler bırakır diyor. ama nerde! çocuğunu bu denli asosyal bir
duruma sokan bi aile ile nasıl görüşebilirsin ki mesela ??
bakalım bu ilkokul hayatımız daha neler gösterecek bize...

13 Ekim 2010

10.10.2010

çok çok önemli bir tarihmiş meğer bu ! e ben10 " pestiveli" varmış.

(pestivel = festival:)) hem de istinye elişveriş merkesindeymiş:)

aslında bir iki kötü deneyimden sonra böyle etkinliklerine gitmedik hiç.

ama 10 gün boyunca tv de her görüşünde gelip yalvarmasına dayanamadım.

çok da kalabalık değildi. zaten pek ahım şahım birşey de yoktu. erkenden

sıkılıp boğazda yemeğe tav oldu :))


tam şöyle şevkle ve düzenli olarak yazmaya başladım derken araya

işte aşağıdaki sargılı el girdi..

benim inatçı boncuk okulda koca demir kapıyı açma kapama konusunda

nöbetçi öğrenci ile tartışmış. sonuç: nerdeyse kopan bir başparmak ucu,

çığlıklarla yıkılan bir hastane acili, en az 1 haftalık rapor ve tam okul

yeni başlamışken ve hevesle ders yaparken, okula gitmeyeceğim diyen

bir çocuk. ama yine de şükürler olsun ki bu kadar ucuz atlattı.

valla çocuklarımız allaha emanetler...