yalnizlik

aslinda cok sevdigim bir durum. bircok insanin aksine yalniz kalmak beni korkutmaz. mutlaka yapabilecegim birseyler bulurum. aslinda bulurdum demek gerek. artik yalniz kaldigim zaman kendimi cok kötü hissediyorum. kocis seyahette, oglis de anneannede ise kendimi berbat hissediyorum. zaten arkadasim kalmamis. e bi de ailem olmayinca ne kadar da gereksiz bir insanmisim diyorum kendime. oglisimin varligi bana zaman zaman cok agir gelse de yoklugu daha da agir geliyor. onun yaramazliklari, cigliklari, kosturmalari ve eni konu gelip bana sarilmasi su siralar tek tesellim. oysa hamileligimden itibaren ben cok düzenli disiplinli anne olacagim diye kendime soz vermistim. dizi dizi kitap almis okumustum. hic birini uygulayamadim. deli gibi yaramaz bir oglum oldu. sanirim kitaptaki bilgiler ters tepti... sonuc mu: oglumla yalnizim artik ..