ilk başlarda gitmemek için çok savaş verdi. her gittiğimizde ona rüşvet vermek zorunda kalıyordum. bir süre içeriye geçip oynuyor, beni görmeyince başlıyordu ağlamaya. susturmak imkansızdı. şimdiye kadar girdiği her ortamda çok rahat olan ve genelde beni unutan çocuk beni bırakmaz olmuştu. bundan dolayı bir süre ara verdik. o dönemde çok üzülmüştüm. bana bu denli çok düşkün olması beni çok düşündürmüştü. ona artık yetmediğimi düşündüğüm için bu beni rahatsız etmişti. ona daha fazla birşeyler veremedigimi hissediyordum. yuva onun için yaşıtlarıyla birlikte olabileceği farklı bir ortam olacaktı.
yaklaşık 1.5 ay önce yeniden denemeye karar verdik. ilk başlarda mızmızlansa da bu defa ağlamadı. 2-3 gidişten sonra koşarak içeri girmeye başladı. hatta öğretmenin boynuna bile sarılmaya başladı. ve ben mutlu olmak yerine ne hissettim sizce ? kıskançlık ! bana bu denli düşkün olan bücür bey artık kendi yoluna gidiyor. ne nankör bu dünya .....
Un Amore – Tanıtım
8 saat önce
3 yorum:
bu kıskançlık çok doğal, şahsen ben de kıskanırdım :)) ama bu kıskançlık çok kısa sürede yerini huzura ve rahatlığa bırakacak :)
Bu oğlu olan tüm annelerin(ben de dahil) sorunu. Hem çocuk bağımsız olsun, kendi ayakları üzerinde dursun istiyoruz, sonra da özgürleştiği ilk anda panik oluyoruz. E, bu bir ömür sürecek galiba. Yoksa gelin-kaynana savaşları neden çıkıyor ki? Sonuçta o da oğlumuzun bizden başka birini sevmesi değil mi? Neyse, biz de birinin oğlunu çaldık ama di mi?
sevgili kurunane ve cenebaz.bu konuda yalniz olmadigima sevindim :) 2 yasindaki bir cocugu kiskanmak tuhaf degilmiş:)
Yorum Gönder