evet.. bir sihirli değneğim olsa da pof diye şu lanet olası ağırlığımdan kurtulsam. nerdeyse 2 aydir buraya yazamadım. oysa bu tembellikten kurtulmama yardımcı olacaktı bu blog işi. içimdeki sıkıntıyı buraya dökerek kurtulacaktim bu şeyden.. ama bunu da başaramadım..
neyi başarıyorum ki artık ?! basit ve cahil ev kadınları gibi tüm gün tv seyrediyorum. devamli yiyorum. korkunç kilo aldım. kimseyle görüşmüyor ve aramiyorum. ve çok kötü bir anne oldum. çocuğumla gerektiği kadar ilgilenmiyorum. ona her fırsatta bağırıyorum ve o yüzden kendimden NEFRET ediyorum. her saçma şeyde ağliyorum. bu depresyondan çıkmak için ne yapmaliyim bilmiyorum. gitmek istiyorum. kaybolup gitmek. yalnız kalmak.
oğlum için yaptığım tek iyi şey onu oyun grubuna devam ettirmek oldu. orda en azından mutlu olduğunu düşünüyorum. onun orda olduğu o boş iki saatte bile koşa koşa eve geliyorum. ve yine tv karşısına oturuyorum.
birçok blog takip ediyorum. ve çok özeniyorum. çalışan çocuklu kadınlar, çalışmayan çocuklu kadınlar.. benim dışında herkes bir faaliyet içinde. çalışıyorlar, çocuk var. ama yine de "günlere" bile gidebiliyorlar. çalışmıyorlar, çocuk var. ama yine de hobi edinmiş çoğu.. evet çok kıskanıyorum bu insanları.
24 Aralık 2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Tekrar yazmana cok sevindim. Her firsatta bakiyordum sayfana:)
Kendini kötü hisetmene üzüldüm ama hersey senin elinde bir silkin kendine gel evde cok oturma cik dolas en azindan spora falan yazil valla cok iyi geliyor insana. Cogu zaman benimde berbat hisettigim zamanlar oluyor hemen kendime yeni ugraslar bulmaya calisiyorum yoksa hem ben mutsuz oluyorum hemde cocuguma da yansiyor.
evet haklısın.. fena bi sekilde silkelenmem lazım. almanyaya benden selam soyle:)
Yorum Gönder