oğlum artık resmen okullu oldu :) cok duygulandım bugün.. bi de kartondan cicek yaptırmışlar.. elinde onunla geldi.. onu içime sokasım geldi.. bu anne cocuk arasındaki bağ sanırım tarif edilemez. sevgi değil, aşk değil, bağımlılık değil. ya da hepsinden birseyler..
bu arada çiceklibahçe beni sobelemiş..:) bu blogumdaki ilk sobem :)
- doğum öncesinde ağlamayı bilmeyen ve sevmeyen bir insandım. şimdi ise etrafımda aglayan biri olsa ya da tvde duygusal bir sahne görsem hemen burnumun ucu sızlar. gözlerim dolar. bu huyumdan hiç hoşlaşmıyorum. o yuzden fazla çaktırmamaya çalışırım.
- ilkokuldayken 4- 5. sınıflarındayken elimde haftalık tv dergisinde dakika dakika günümü çok ciddi bir şekilde planlar/ not alır/ sıraya dizer ve sabahtan aksama kadar film seyrederdim.
- sonraki yıllarda ise bu olay hastalık halinde kitap okumaya dönüştü. 1 günde 1 kitap bitirdigimi bilirim. hatta birçok kez annemin bana arada kontrol et diye bıraktığı yemekleri yakmışımdır :) ama o gelmeden tencereyi değiştirdiğim için problem olmamıştır.
- babam vefat ettiğinde herkes benim ne kadar duygusuz oldugum, cenazede bile ağlamadıgım konusunda bi cok laf soylemislerdi. oysa ben hic kimsenin beni görmediği köşelerde saatlerce aglamıstım.
- köprü üzerinde olmaktan ölesiye nefret eder, deli gibi korkarım. kabuslarımın en korkuncu köprü üzerinde yürümek zorunda kalmaktır.
okudugum bloglardan sobelenmeyen kalmadı sanırım. sobeleyecek kimse bulamadım. bi dahaki sefere :)
La Maison d’en Face – Tanıtım
20 saat önce
11 yorum:
Kıyamam ben ona! Karneside varmış:))
Kimbilir neler hisetmişsindir:)
hakkaten ben de anne olduktan sonra tvdeki siddet goren cocuklara, aglayan cocuklara, kimsesiz cocuklara ve hasta cocuklara daha cok ve alenen aglar oldum. hormonlar mi, yoksa evlat sahibi olmanin tadini ve zorlugunu anladigimizdan mi, kimbilir...
Benim de duygularım anne olduktan sonra değişti. Eskiden üzücü, vahşet ya da korkutucu olaylar karşısında daha soğukkanlı durabiliyorken, anne olduktan sonra daha dugusal (sulugöz) oldum.
Baban için üzgünüm. Bir de insanlar niye laf ederlerki böyle anlarda. Herkesin üzüntüsünü gösterme şekli farklıdır.
Ah, büyümüş te karne almış ha, oğluşun. Daha nice büyük başarılara inşallah.
bizimkininde karnesi vardı (aslında kişiliğini anlatmışlar)okuyup ağlamıştım ah annelik işte her şeye ağlarız..ben babamın mezarına gidemiyorum kimsede beni anlamıyor.
Tebrikler, darısı başımıza.
Şu aşağıdaki bu ev nasıl toplanır yazısına cevabım:
Toplanmaz.
ciceklibahce.. o duygular cok garipti. hem cok hosuma gitti. hem de oglumun artık o dönülmez yola girdigini anlayınca üzüldüm.. yani yuva.anaokul.okul.askerlik.iş.evlilik gibi zorunlulukların yoluna...
gayri_ihtiyarı.. bence en büyük sorun hormonlar !:))
ayçicegi .. üstelik kücük bir yerde yasadıgımız icin de dedikodular bitmedi. senelerce duygusuz damgası yedim.
cenebaz.. tesekkür ederim.
figen .. ben seni anlıyorum.
aslı..evet ben de toplamaktan vazgectim artık. o uyuduktan sonra hepsini kutusuna atıyorum ..nasıl olsa sabaha yine karman çorman oluyorlar. eskiden tüm oyuncaklarını kendi kutularının icine koyar. bi güzel de ayırırdım.
Denizanası ! Aşkolsun, niçin yorumlarını yayınlamayayım? Baksana ne dillerle yazılmış yorumları bile yayınlıyorum, arkadaşlarımınkini mi yayınlamayacağım? Bana yorumun ulaşmadı ki hiç. Bu günlerde bir kaç arkadaşım daha mail aatı yorumların ulaşmıyor mu diye. Blogger da bir problem var ve sebebini bilmiyorum bazı yorumlar gelmiyormuş. Bak bu yorumun geldi, inşallah düzelmiştir. Sevgilerimle...
ay canım benim yaa... allah üniversite diplomalarını göstersin sana.
bende anne olduktan sonra herşeye ağlar oldum. hatta ilk hamileliğim sırasında işi cozutup kemal sunal filmlerine bile ağlıyordum. anne olmayınca anlamazsın derler ya doğruymuş
asli. sanirim fazla alınganlıgıma denk gelmis. kusura bakma :)
kurunane.. bu ağlama meselesi bende cok fena durumda.. ya herseye agliyorum..
Yorum Gönder