insanoğlunda olmazsa olmaz özellikler ( tabii bana göre ) .. artık gerçek anlamda
insanoğlu da pek azaldı etrafımızda.. tuhaf yaratıklar yaşıyor aramızda, iki ayak üzerinde duruyor,
yürüyor, konuşuyor ama insan olamıyorlar, mesela evlatlarını satıyorlar, ya da
yolun ortasında sevgilisini bıçaklıyor ya da engelli karısını önce haşlayıp sonra da tecavüz ediyor..
bunlar insan değil.
oğlumu işte bu yaratıklardan korumak adına elimden geleni yapıyorum. en büyük çabam ona bunları aşılamak oluyor
şu aşamalarda..
S ... Sevgi
Ö... Özgüven
S... Saygı
sanırım başarılı da oluyorum.. çünkü diğer çocuklardan farkını da görüyorum..
kavga etmeyi bilmez, aksine kavga edenleri ayırmaya çalışır.. arkadaşları ona vurduğunda
gider hiç çekinmeden onları annelerine şikayet eder..yolda giden adam bir çöp yere attığında kızar..
okuldaki bekçiden, hademeye, öğretmenden müdüre kadar herkese merhaba der sohbet eder..
bunların sonucunda yine çok önemli bir özellik oluşur.... Sorumluluk ..
her akşam geldiğinde ilk işi dersini yapar mesela ve hatta bana daha fazlasını hatırlatır..:
- anne .. unutma.. yarın yapmam gereken testleri not et.. tamam mı..
şimdiki neslin ve ebeveynlerinın ( tümüyle kişisel görüşümdür) en büyük hatası hayır dememektir, diyememektir.
çocukların önünde sonsuz seçenekler var. iştebu sınır gösterilmeyen çocuklar şıımarık, söz dinlemeyen, bencil,
feci saygısız bireyler yetişiyor. görüyorum. okulun bekçisi ile dalga geçiyorlar mesela
anaokulundan bu yana birlikte okuduğu bir arkadaşı var oğlumun.. tam anlamıyla işte buna örnek. her gün annesi
oğlu istiyor diye bir çocuk getirir eve.. çünkü oğlu oyun arkadaşı ister.. neden buna hayır demiyosun diye sorduğunda
"ama istiyor, ne yapayım." diye cevap verir. bu kadının kendine ait bir yaşantısı yok. çalışmıyor. 7/24 çocuguna hazırolda
duruyor. hiç bir çocuğun gelmek istemediği günlerde kiyamet kopar. çünkü çocuk hayır kelimesini bilmez.
sürekli kavga eden bir nesil var. kanka olduğunu düşündüğüm çocuklara bir bakıyorum, saniyede birbirlerini satıp
kavga ediyorlar. birbirlerinin boğazına sarıyorlar ! çünkü sevgiyi bilmiyorlar, saygıyı hiç bilmiyorlar. çünkü
anne baba onlara sürekli evet diyerek , her istediklerini alarak sevgi verdiklerini düşünüyorlar.
ama çocugun en büyük ihtiyacı olan sevgi sadece bir kucuklaşmadan ibaret de olabilir, çok pahalı hediyeler yerine..
ya da onunla ciddi ciddi konuşup sohbet etmek, onu gerçekten adam yerine koyup dertleşmek, onua sonsuz bir
özgüven verir. gerekli olduğunu hisseder, vazgeçilmez olduğunu hisseder.
bunları aşılamayız herşeyden önce diyorum , ki işte bu tuhaf bencil insanlara dönüşmesinler diye...
maddi değil, maneviyattır asıl olan..
en azından benim için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder