23 Ocak 2007

kader kısmet..

6 gündür yarasa hayatı yaşıyorum. bücür beyi yatırmaya geçiyor, ama ondan önce uyuyakalıyorum. uyandığımda ise geceyarısını genelde geçmiş oluyor. değil bloga yazmak neti bile açmaya halim olmuyor.kalkıp etrafı ve özellikle de berbat haldeki mutfagı toparlayıp oturup biraz kitap okuyorum ya da bir diziye dalıyorum. oluyor saat 3. o saatten sonra uyuyup sabah da 8 de kalkınca tüm gün sersem sersem dolaşıp yine erkenden uyuyırum. bugün bu zinciri kırdım sanırım...

kociş bu hafta yine seyahatte. uzun süreli birlikteliklerde bu kısa soluklar iyi oluyor aslında. her ikimiz için de.. ben zaten hala şu evlilik denilen olaya alışamadım. bana kalsa ben hala evlenmezdim de, artık daha fazla kaçamadım. ben kociş ile çıkmaya başladıgımda 21 yaşındaydım. üniversite son sınıfta fazlasıyla havai ve özgürlük düşkünü biri iken birine bağlanmak niyetlerimin arasında son sıradaydı. ama kader kısmet dedikleri seyin ilk adımıydı sanırım bu. sonra çalışmaya başladım. oldukça yoğun bir tempoda çalışıyordum.bundan dolayı ara ara birbirimizden uzaklaştık. kavgalar arttı. ama bir türlü kopamadık. evlilik düşüncesini ise önce o istemedi, ben uzaklaşmaya başladığımda ise evlenelim dedi. bu defa da ben yanaşmadım. özgürlüğün tadı çok farklıydı. 9 sene boyle süründü aramızdaki ilişki. ve en sonunda ben noktayı koydum. uzun süre kabul etmedi. benim ondan başka bir insanla birlikte olabileceğimi düşünemedi. epey bir boğuştuk. ama gariptir ki ben hiç üzülmedim.farkettim ki bu birliktelik ikimizin de ayağına öyle bir dolanmış ki devamlı düşmemize sebep oluyormuş aslında. silkelendim. inanılmaz kilo verdim. farklı insanlarla tanışmaya başladım. ve en sonunda deli gibi aşık oldum ... bu duyguyu meğer tatmamışım. daha öncekiler sevgi ve alışkanlıkmış, ama aşk değil. 1,5 sene bulutlar üzerindeydim. ta ki........ evet ta ki düşene kadar. hem de öyle hafifçe değil. metrelerce yükseklikten düştüm. korkunç bir depresyona girdim. kiloları mis gibi geri aldım. herkesten uzaklaştım ve hatta 10 senelik işimden bir günde istifa edip ayrıldım. 9 senenin toplamında bile bu denli acı çekmemiştim. sonrasında ne mi oldu ... uçurumun kenarında olduğum bir gün kocişe mail attım. koşarak ve hiç bir sekilde geçmişi sormayarak geldi.. yeniden görüşmeye başladık ve bir kac ay icinde evlendik. ardından da hemen bücür bey geldi.. yukarda bahsettiğim kader kısmetin sonu da bu oldu :) kociş kaderimmiş meğer..ve şu an bakıyorum da aslında iyi ki de oymuş kaderim olan.. en önemlisi o iyi bir baba..
bugün çenem düştü. uzun süredir bunları düşünmemiştim. yalnız kalınca insan derin düşüncelere dalıyormuş meğer..

7 yorum:

kurunane dedi ki...

benim hikayemde seninkine benziyor. bende hep iyiki diyorum. allah ayırmasın, mutluluğunuz daim olsun.

ciceklibahce dedi ki...

Sonu güzel olmuş bak ne güzel bir oğlun ve yanında seni seven biri var:)

Bu arada sobeledim seni:))

cenebaz dedi ki...

Allah mutluluğunuzu bozmasın:)

Ayçiçeği dedi ki...

Kaderinde varsa engelleyemiyorsun zaten :) Gelip seni buluyor :))
İyi de olmuş, bak ne güzel bir çocuk sahibi olmuşsun. Şu sıralar biraz sıkıntıyla geçer. Ama oğlun biraz daha büyüdüğünde, memnun olacaksın.
Allah mutluluğunuzu daim etsin :)

denizanasi dedi ki...

zaman zaman niye onu aradım ki diye kafamı duvarlara vursam da :)) sanırım yine de en iyisi o :)

Nihan dedi ki...

Ben de cok benzer birsey yasamistim. Ve hep soyle anlatirim o donemi, o suursuzca asik oldugum askim bana gel su catidan asagi atlayalim dese atlardim cunku asagida beni neyin bekledigini bilmesem de o an cok zevk alacagimi, nefesimin kesilecegini bilirdim. Ama sonunda canimin cok kotu yanma ihtimali de cok yuksek olurdu. Ama su an kocam olan o zamanlar da senelerdir gel git iliski yasadigim sevgilim gel su catidan atla dese hic dusunmeden yine atlardim cunku bilirdim ki o herseyi dusunmustur, canimin yanmamasi icin gereken ne varsa yapmistir ve asagida beni guvenli ve huzurlu bir yer beklemektedir. HAla da dusunurum hangi duyguyu tercih ederim diye, sanirim kocamla yasadigimi tercih ederim.
Bu arada uzun zamandir okumuyordum blogunu, hastaliklara gecmis olsun, karnenize de hayirli olsun diyorum.

denizanasi dedi ki...

cok dogru demişsin.. o dönem gerçekten çok şuursuzca geçen bir dönemdi. ama yine de o günleri özlemiyor da değilim..