16 Ağustos 2007

hayatım(ız)daki yenilikler..

bu sıcaklar yüzünden canım hiçbirsey yapmak istemiyor. ara ara açıp sadece maillerime ve bazı bloglara bakıp çıkıyorum. yazmak içimden gelmiyor. oysa yazmam gereken çok önemli olaylar var.

birincisi iş hayatına geri dönüyorum. kismetse haftaya başlayacağım. 7-8 aydır sürünen ve bücüre kıyamadığım için sürekli ileriye attığım bir teklifti bu. oğlum şu an 34 aylık oldu. artık tam gün yuva denemeleri başladı. deneme diyorum çünkü saat hala onda gidiyoruz :) adam ters :) her zaman saat 7 de ayakta olan adam 8 buçuktan önce uyanmıyor. haftaya nasıl yapacagız bilmiyorum. yuvamızı da değiştirdik. artık daha geniş daha ferah bir yuvaya gidiyor. 10 günden bu yana ilk defa bugün itiraz etti.b geri dönmek istedi. içim bir fena oldu. çocuğu zorla hapise götürüyormuşum gibi hissettim. çalışmayı ne denli istesem de oğlumun üzülmesini, sıkılmasını da o denli az istiyorum. 3 sene yakın resmen yapışık ikizler gibi olmuştuk. yuva ona bir nevi bağımsızlık kazandıracak diye kendimi avutuyorum, diğer taraftan da çok üzülüyorum.
onu yabancılar arasında yalnız bırakıyormuşum gibi hissediyorum. of of :(( bu gel gitlerden kurtulmalıyım ....

ikincisi kilolarımdan dolayı yaptırdıgım ufak bir ameliyat.bu ameliyatı aslında ilk 1999 senesinde olmak istemiştim. o dönemde türkiyede bu mudahaleyi sadece çapa' da bir hoca yapıyordu. ben de mecburen çapaya yatmış ve ameliyat olmayı beklemiştim. ameliyatı yapmak yerine belirsiz bir tarihe ertelemek istediler. ben de o zaman çok kızmış, tüm ameliyatı iptal etmiş ve o sinirle üstümdeki tüm fazlalıklardan diyet ve spor ile 6 ayda kurtulmuştum. ancak yeme isteği, özellikle de stres ve depresyon sonrası yeme isteği tüm bu çabayı bastırdı ve tümünü geri aldığım gibi ilave kilolar da eklendi. bu noktadan sonra artık diyet ve spor ile bunu başaramazdım. midemde şu an minik bir bant var. henuz ayarlanmadığı için etkisini fazla hissetmiyorum. eylül başında sıkılacak ve ben de umarım fazla yemek yemeyecegim. 3 hafta içinde 7 kg verdim. devamı da inşallah eylülden sonra..

6 yorum:

uykucu dedi ki...

geçmiş olsun umarım çok iyi olur ,ayrıntıları anlat bende düşünmeye başladım iştaha dur diyemiyorum geleceğim karanlık görünüyor...iş hayatına dönmende süper, evet kreşe bırakmak acı veriyor ama inan evdekiyle çok farklı, bir kere çok şey öğrenip bayağı bir adam oluyorlar:)

Nihan dedi ki...

Yuva konusunda ben de aynı senin gibi hissediyorum. Hatta bugün kendi öğretmeni olmayınca, vicdanım iyice rahatsız oldu ve Nazlı'yı okula bırakmadan geri döndüm. Ama şöyle düşünüyorum, Nazlı ben mutlu olursam mutlu olur, ben o okuldayken işlerimi hallediyorum, okuyorum, yazıyorum ve kendime vakit ayırmış olunca mutlu oluyorum, dolayısı ile de kızım için iyi birşey yapmış oluyorum.
Ben de geçmiş olsun diyorum bu arada. Ben bu bant olayını duymamıştım hiç.

ZRPNDT dedi ki...

Merhaba benim de tam 33 aylık bir kızım var ismi ELif Begüm. Geçmiş olsun

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] dedi ki...

Çok geçmiş olsun. İş konusu da hayırlı olsun. Çocukları bırakıp yeniden işe dönme süreci bayağı sancılıdır. Umarım ikiniz de kolaylıkla atlatırsınız. Her iki konuda da Allah yardımcın olsun. Eminim başaracaksın.:))

Adsız dedi ki...

Hayat ne kadar karışık bizler için ..Ameliyat için geçmiş olsun demeyi unutmuşum bu arada özür canım .İşe geri dönmene sevindim..Ben her ne kadar artık bırakmak istesemde umarım senin için iyi olur..Bizleri de ihmal etme olmaz mı ???

denizanasi dedi ki...

tüm iyi dilekleriniz için teşekkürler...