20 Eylül 2007

araba ve çocuk..

işe başladığımdan bu yana her sabah benim bücürü yuvaya arabayla ben bırakıyor ve yine ben alıyorum. yuvanın oldugu bölgede 3 tane daha yuva ve büyük bir ilkokul var. her sabah 3-4 sokak trafikten geçilmiyor. ben de beklerken gelen arabaları inceliyor, anne babaların arabayla ulaşım konusunda ne kadar duyarsız olduklarını gördükçe dehşete düşüyorum.

oğlum doğduğundan bu yana arabada asla kucakta gitmedi. ilk andan itibaren ana kucağı denilen oto koltugumuz vardı ve sürekli bağlı olurdu. 18 aylıkken oto koltuğunu şeklini değiştirip arabaya monte olanlardan aldık. istanbul gibi bir şehirde araba kullanmak gerçekten marifet istiyor. sürekli etrafınızda kuralsız ve çok hızlı araba kullanan insanlıkdışı varlıklar mevcut. bir de arabada canınızdan da değeri bir varlık varsa bu daha da dikkat gerektiriyor.

bundan dolayı gördüğüm manzaralara inanamıyorum. kimisi ön koltukta ve pencere açıkken geliyor, kimisi arkada ama tam ortada oturuyor/ayakta duruyor ve hatta sürücü koltuğunda arabayı beraber kullanarak gelenleri bile gördüm!! son model arabalar alacak kadar parası olup da, bunun kırıntısı kadar bir paraya alınabilecek bir oto koltuğa sahip olmayanları kınıyor ve o çocuklara çok üzülüyorum.

7 yorum:

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] dedi ki...

Zaten araba kullanma konusunda son derece yanlış ve kuralsız bir toplumuz. Ama, işin içine çocuklar girdiğinde çok daha dikkatli olmak gerekiyor. Üç-dört yaşlarında çocukların, ön koltukta oturduğunu görmüşlüğüm ve aaaa şeklinde çığlık atmışlığım çoktur ne yazık ki..:((

Pareo Anne dedi ki...

merhaba
pek çok ortak noktamız var. bloğunu bugün keşfettim. ben de 2 yıl kadar ara verdikten sonra 1 ay önce çalışma hayatına geri döndüm. ben de çok özlemişim. benim bir kızım var 4,5 yaşında.
biz de bu sene denizatında tatil yaptık ama dönemler farklı sanırım. 12-16 ağustos arasında oradaydık biz.
sevgiler

Pareo Anne dedi ki...

bu arada araba koltuğu benim en çok önem verdiğim şeylerden biridir. buna verdiğim paraya asla acımam. doğduğundan beri koltuksuz ve kemer bağlanmadan binmedi arabaya. ana kucağında dahi hep kemer bağladım. insanlar içi çukur diye yastık koyup ana kucağına kemersiz oturtuyorlardı. ben asla yapmadım. şimdi 3. grup koltuğumuzu kullanıyoruz artık. kızım da alıştı. kemerini bağlamadan hareket edersek annee dur kemeriimi bağlamadıım diye uyarır. insan başka şeyden kısmalı onun yerine koltuk almalı. elinde 800 ytl' lik cep telefonu olup da, ay koltuklar çok pahalı nasıl alalım diyenleri görünce boğarım geliyor.

Nihan dedi ki...

Al benden de o kadar

denizanasi dedi ki...

fikriminincegülü... haklısın. ama ben artık çığlık da atamıyorum. sadece şok bir şekilde bakıyorum. annemler dikilitaşda oturuyor. oranın yokuşları meşhurdur. ve adamın biri 1,5 yaşındaki bir çocukla sürücü koltugunda o inanılmaz dik yokuşlardan aşagıya iniyordu :((

pareo anne .. ben de seni dün keşfettim :) okuyabildigim kadar geiye gittim. gercekten cok benzer taraflarımız var. biz temmuzun 2. haftasında denizatındaydık :)

nihan .. evet. sadece üzülebiliyorum..

uykucu dedi ki...

tamda benim sinir olduğum konu; bizim kreştede jeeple gelip ön koltukta oturan çocuk var,araba koltuğunu enayilik olarak görüyorlar heralde. bizde 3. koltuğumuza geçtik ama benim derdimde babaya konunun önemini anlatamamak,ben olmadığım zamanlarda yakın mesafelere giderken oğlanı öne oturtuyormuş çok sinirlendim. koltuğuna oturduğunda kemeri takarken ya boşver büyüdü artık bağlama diyen babanın yanında çocuğu nasıl ikna ediceksin ?ama benimle yanlız olduğunda hiç itirazsız koltuğuna oturup kemerinide bağlatıyor. anne korkusu ve baba rahatlığıyla büyüyor bizimki..ben oğlum bebekken gözümün önünde olan bir kazadan çok etkilenmiştim, önde oturduğu için camdan fırlayan 4 yaşında bir çocuk vede arkada annenin kucağında oturan 1 yaşındaki çocuğun ilk yardımına ben koşmuştum manzara felaketti..allah kimseye göstermesin ..hala da tehlikenin farkında olmadan geziyor insanlar

denizanasi dedi ki...

figen.. bizim de babamız bu konuda daha rahattır. öne oturtmaz, ama koltuğuna oturttuğu zaman kemerini bağlamazdı. bir gün ona öyle bir yemin ettirdim ki artık sürekli bağlıyor :)