araba ve çocuk..

işe başladığımdan bu yana her sabah benim bücürü yuvaya arabayla ben bırakıyor ve yine ben alıyorum. yuvanın oldugu bölgede 3 tane daha yuva ve büyük bir ilkokul var. her sabah 3-4 sokak trafikten geçilmiyor. ben de beklerken gelen arabaları inceliyor, anne babaların arabayla ulaşım konusunda ne kadar duyarsız olduklarını gördükçe dehşete düşüyorum.

oğlum doğduğundan bu yana arabada asla kucakta gitmedi. ilk andan itibaren ana kucağı denilen oto koltugumuz vardı ve sürekli bağlı olurdu. 18 aylıkken oto koltuğunu şeklini değiştirip arabaya monte olanlardan aldık. istanbul gibi bir şehirde araba kullanmak gerçekten marifet istiyor. sürekli etrafınızda kuralsız ve çok hızlı araba kullanan insanlıkdışı varlıklar mevcut. bir de arabada canınızdan da değeri bir varlık varsa bu daha da dikkat gerektiriyor.

bundan dolayı gördüğüm manzaralara inanamıyorum. kimisi ön koltukta ve pencere açıkken geliyor, kimisi arkada ama tam ortada oturuyor/ayakta duruyor ve hatta sürücü koltuğunda arabayı beraber kullanarak gelenleri bile gördüm!! son model arabalar alacak kadar parası olup da, bunun kırıntısı kadar bir paraya alınabilecek bir oto koltuğa sahip olmayanları kınıyor ve o çocuklara çok üzülüyorum.